مسائل اجتماعی به نحو فزاینده‌ای پیچیده شده‌اند و شناخت آن‌ها نیازمند به کارگیری روشی مناسب است. در علم اجتماعیِ متعارف روش‌های گوناگونی برای شناخت مسائل اجتماعی توسعه داده شده است، اما استفاده از این روش‌ها، در عین قابل توصیه بودن، با چالش‌هایی مواجه است: «ناکارآمدی» در برخی موارد، وجود پاره‌ای «اختلاف‌های اساسی» میان آن‌ها و مشکلات مربوط به «مفروضات نظری و فلسفی» روش‌های مذکور. به همین دلیل، ارائۀ روش‌های بدیل امری لازم است. روش ژرف‌کاوی، روشی است که بر پایۀ مفروضات نظریِ برآمده از سنت عقلانی اسلامی توسعه یافته است. این روش در کتابی با عنوان «ژرف‌کاوی: روشی برای شناخت مسائل اجتماعی» به تفصیل مورد توضیح داده شده است. در بخش نخست، هجده اصل نظری برآمده از سنت عقلانی اسلامی توضیح داده می‌شود و در بخش دوم مراحل عملی این روش مطرح می‌شو: مرحلۀ نخست، «ترسیم وضع ایدئال»، مرحلۀ دومّ، «توصیف اولیه»، مرحلۀ سوم، «توصیف عمیق» و مرحلۀ چهارم، «تبیین» نام دارد. این روش، به روش‌های کیفی نزدیک‌تر است، هرچند برخی مبانی نظری آن با روش‌های کیفی همسو نیست. به طور کلّی، کسانی که به دنبال فهم روشی عملی برای شناخت مسائل انضمامی جامعه می‌باشند، روشی که در عین کاربردی بودن ریشه در اصول نظری عقلانیت اسلامی دارد، این دورۀ درسی پیشنهاد می‌شود.